این کودک 6 ماهه در کربلا چه کرده است که او را باب الحوائج می نامند؟ آن زمانی که حسین(ع) تمام یاران خود را از دست می‌دهد و در کنار میدان می‌ایستد، صدای غریبانه‌اش در فضا می پیچد: " هل من ذابٍ یَذُبُّ عَن حرم رسول الله، هل من معینٍ یعیننا لِوجهِ الله "؛ آیا کسی هست برای خدا مرا یاری کند؟ آیا کسی هست از حرم رسول خدا دفاع کند؟ "

کسی نیست!

ابا عبدالله لحظه ای می‌ایستد و نگاهی به یاران پرپر شده اش می اندازد، یا حبیب، یازهیر، یا بریر برخیزید، حسینتان تنهاست. تا ابا عبدالله از غربت و تنهایی سخن می‌گوید صدای گریه اصغر بلند می‌شود.

این گریه یعنی: بابا جان نگران نباش، هنوز سرباز داری و من هستم. یاری نداری اما من هستم، احساس تنهایی و بی کسی نکن پدر زیرا آخرین سرباز تو علی اصغرت هنوز زنده است.

علی اصغر این 6 ماهه کربلا در رکاب پدر جان فشانی کرد. پرپر شدن علی اصغر چه بر دل داغدار ابا عبدالله کرد که از میان همه حادثه‌های کربلا  ما را دعوت کرده که یک صحنه را خوب نگاه کنیم: لیتکم فی یوم عاشورا جمیعا تنظرونی/ کیف استقسی لطفی فابوا یرحمون، کاش همه شما در کربلا بودید، می‌دیدید، چگونه کودکم را سیراب کردند.

علی اصغر با تیر سه شعبه حرمله سیراب شد. او رفت و با رفتننش داغی سوزان بر دل رباب گذاشت، رفت و رباب ماند و گهواره علی اصغر، گهواره‌ای که رباب از شدت دوری 6 ماهه اش او را تکان می داد و باز هم لالایی می خواند.

کربلا در اینجا بود که احساس کرد مادر بودن چقدر سخت و دشوار است، و از آن دردناکتر وقتی است که مادر پاره ای از تن خود را که با شیره ی جانش به او زندگی بخشیده و آرزوی بزرگ شدنش را می کشد و لحظه شماری می کند تا روزهایی فرا رسد که فرزندش با او حرف بزند را در بستر خاک ببیند.

علی اصغر آخرین سرباز امام حسین(ع) بود که با شهادت مظلومانه‌اش حقانیت قیام عاشورا به اثبات رساند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: